การจัดการคนจรสนามหลวงกับการขอพื้นที่คืน
เป็นที่ชัดเจนแล้วว่า "คนเร่ร่อน-จรจัด" ต้องไม่เสนอหน้าใน "เกาะรัตนโกสินทร์" นั่นคือในอนาคต ประเทศนี้อาจมีเขตสงวน "คนไร้ราก" เหมือนเขตสงวนชาวพื้นเมืองอเมริกันอินเดียประเทศสหรัฐทำอยู่ในเวลานี้ และประเทศนี้ทำสำเร็จมาแล้วใน หมู่ "ชาวเขา" "ชาวซาไก" "ชาวมอร์แกน (ชาวเล)" ; เป็นนโยบายที่สืบเนื่องมาจากการทำให้คนพวกหนึ่ง "อยู่เหนือพลเมือง" และคนอีกพวกหนึ่ง "อยู่ต่ำกว่าพลเมือง"
โครงการทำนองนี้ ไม่ต่างไปจากโครงการ "ซุกขยะใต้พรม" ซึ่งมีจุดมุ่งหมายและกระบวนการเช่นเดียวกับ "สมานฉันท์" "ปรองดอง" "ปฏิกูลประเทศ" ทั้งหมดนั้นไม่ต่างไปจากการไม่มีการชำระประวัติศาสตร์ "กบฏบวรเดช" "กบฏพระยาทรงสุรเดช" "กบฏเสนาธิการ" "กบฏวังหลวง" "กบฏแมนฮัตตัน" "กบฏสันติภาพ" "การรัฐประหาร 2500-2501" "การรัฐประหาร 2514" "กรณี 14 ตุลา 2516" "กรณี 6 ตุลา 2519" "กรณีพฤษภาทมิฬ 2535" ฯลฯ
ระบอบการปกครองอื่นใดที่ไม่ใช่ ประชาธิปไตย "ล้วน" ไม่มีจุดมุ่งหมายเพื่ออำนวยประโยชน์สุขของพลเมืองโดยเสมอหน้ากัน; ระเบียบวิธีหยุมหยิม และแม้กระทั่งการจัดลำดับดับชั้นของพลเมือง โดยตัวของมันเองก็นำไปสู่การสร้างนโยบายที่ "ลักลั่น" และกระบวนการ "เลือกปฏิบัติ" อยู่นั่นเอง
สิ่งปลูกสร้างบริเวณสี่แยกราชประสงค์และสยามสแควร์ รวมทั้งภูมิทัศน์แห่งทุ่งพระเมรุและเกาะรัตนสินทร์ มีความสำคัญต่อ "คนชั้นนำ (elite)" ที่ครองอำนาจอยู่ในเวลานี้ และแม้กระทั่งกลุ่ม "กฎุม พีน้อย (petit bourjoisee)" ในเมือง ที่ล้วนแต่หวงแหน "สถานภาพเดิม (status quo)" แห่งการเป็นผู้ได้เปรียบ มากเสียยิ่งกว่าชีวิตของผู้คนรากหญ้าในฐานะผู้คนที่ต่ำต้อยน้อยหน้า ไร้สิทธิไร้เสียงในสังคม เช่นปรากฏการณ์ "เห็นไฟไหม้ ไม่เห็นความตาย" ที่เกิดขึ้นใจกลางมหานครแห่งเทวดาที่มีชื่อเรียกขานขึ้นต้นว่า "กรุงเทพมหานคร"
คงอีกไม่นานนโยบายทำให้ "คนยากจน" หมดไป คงเป็นรูปธรรมยิ่งขึ้นเพื่อทดแทนนโยบายทำให้ "ความยากจน" หมดไป
ในที่สุดเราอาจได้เห็นป้าย "หมากลางถนนและคนจร ห้ามเข้า!" ในหลายพื้นที่ของประเทศนี้ เพื่อสงวนไว้สำหรับความรื่นรมย์ของ "คนชั้นนำ" และ "คนชั้นกลางแห่งมหานคร" เว้นไว้เสียแต่ว่าประเทศนี้เป็นของพลเมืองทุกคนโดยเสมอหน้ากัน หลังจากการสถาปนาขึ้นของระบอบ...
"ประชาธิปไตย สมบูรณ์"
ปรับปรุงจากการ แลกเปลี่ยนทัศนะจาก homepage ใน facebook วันที่ 30 มิถุนายน 2553 ระหว่างเวลา 13:00-16:00 น.
เป็นที่ชัดเจนแล้วว่า "คนเร่ร่อน-จรจัด" ต้องไม่เสนอหน้าใน "เกาะรัตนโกสินทร์" นั่นคือในอนาคต ประเทศนี้อาจมีเขตสงวน "คนไร้ราก" เหมือนเขตสงวนชาวพื้นเมืองอเมริกันอินเดียประเทศสหรัฐทำอยู่ในเวลานี้ และประเทศนี้ทำสำเร็จมาแล้วใน หมู่ "ชาวเขา" "ชาวซาไก" "ชาวมอร์แกน (ชาวเล)" ; เป็นนโยบายที่สืบเนื่องมาจากการทำให้คนพวกหนึ่ง "อยู่เหนือพลเมือง" และคนอีกพวกหนึ่ง "อยู่ต่ำกว่าพลเมือง"
โครงการทำนองนี้ ไม่ต่างไปจากโครงการ "ซุกขยะใต้พรม" ซึ่งมีจุดมุ่งหมายและกระบวนการเช่นเดียวกับ "สมานฉันท์" "ปรองดอง" "ปฏิกูลประเทศ" ทั้งหมดนั้นไม่ต่างไปจากการไม่มีการชำระประวัติศาสตร์ "กบฏบวรเดช" "กบฏพระยาทรงสุรเดช" "กบฏเสนาธิการ" "กบฏวังหลวง" "กบฏแมนฮัตตัน" "กบฏสันติภาพ" "การรัฐประหาร 2500-2501" "การรัฐประหาร 2514" "กรณี 14 ตุลา 2516" "กรณี 6 ตุลา 2519" "กรณีพฤษภาทมิฬ 2535" ฯลฯ
ระบอบการปกครองอื่นใดที่ไม่ใช่ ประชาธิปไตย "ล้วน" ไม่มีจุดมุ่งหมายเพื่ออำนวยประโยชน์สุขของพลเมืองโดยเสมอหน้ากัน; ระเบียบวิธีหยุมหยิม และแม้กระทั่งการจัดลำดับดับชั้นของพลเมือง โดยตัวของมันเองก็นำไปสู่การสร้างนโยบายที่ "ลักลั่น" และกระบวนการ "เลือกปฏิบัติ" อยู่นั่นเอง
สิ่งปลูกสร้างบริเวณสี่แยกราชประสงค์และสยามสแควร์ รวมทั้งภูมิทัศน์แห่งทุ่งพระเมรุและเกาะรัตนสินทร์ มีความสำคัญต่อ "คนชั้นนำ (elite)" ที่ครองอำนาจอยู่ในเวลานี้ และแม้กระทั่งกลุ่ม "กฎุม พีน้อย (petit bourjoisee)" ในเมือง ที่ล้วนแต่หวงแหน "สถานภาพเดิม (status quo)" แห่งการเป็นผู้ได้เปรียบ มากเสียยิ่งกว่าชีวิตของผู้คนรากหญ้าในฐานะผู้คนที่ต่ำต้อยน้อยหน้า ไร้สิทธิไร้เสียงในสังคม เช่นปรากฏการณ์ "เห็นไฟไหม้ ไม่เห็นความตาย" ที่เกิดขึ้นใจกลางมหานครแห่งเทวดาที่มีชื่อเรียกขานขึ้นต้นว่า "กรุงเทพมหานคร"
คงอีกไม่นานนโยบายทำให้ "คนยากจน" หมดไป คงเป็นรูปธรรมยิ่งขึ้นเพื่อทดแทนนโยบายทำให้ "ความยากจน" หมดไป
ในที่สุดเราอาจได้เห็นป้าย "หมากลางถนนและคนจร ห้ามเข้า!" ในหลายพื้นที่ของประเทศนี้ เพื่อสงวนไว้สำหรับความรื่นรมย์ของ "คนชั้นนำ" และ "คนชั้นกลางแห่งมหานคร" เว้นไว้เสียแต่ว่าประเทศนี้เป็นของพลเมืองทุกคนโดยเสมอหน้ากัน หลังจากการสถาปนาขึ้นของระบอบ...
"ประชาธิปไตย สมบูรณ์"
ปรับปรุงจากการ แลกเปลี่ยนทัศนะจาก homepage ใน facebook วันที่ 30 มิถุนายน 2553 ระหว่างเวลา 13:00-16:00 น.
