เหยเหยมหาบท บรรจงจดดินเดือด เหือดโหยหาปรานี ราชธานีปริเทวษ เทื้อผีเปรตครองนคร ผองอมรเข้าด้วย ทวยราษฏรจ่อมจม อกขื่นขมแน่นร้าว เลือดท่วมด้าวธรณินทร์ ลินลาศล้วนรถศึก อึกทึกเสียงกัมปนาท ประชาชาติลุกตื่น ยืนหยัดท้าเผด็จมาร สูดลมปราณโถมสู้ ปราบริปูราญรอน เกียรติกำจรก้องหล้า พฤษภาประกาสิต อำมหิตเข่นพิฆาต แหลกใต้บาทภูตพราย อสุรกายฟาสซิสต์ อิทธิฤทธิ์กระเดื่องเดช ถ้วนไทยเทศประจักษ์ บ่มิพักเวทนา ทั้งพาราแดงฉาน ดั่งท้องธารเลือดทา ผู้รักประชาธิปไตย เกรียงไกรประกาศกล้า ให้โลกหล้าระบือไกล ว่าคือไทใช่ทาส สู้อุบาทว์ใจทราม ลุเหยียดหยามเสรี เข้าต่อตีกวาดล้าง ตัดหนทางสร้างชาติ เอกราชอธิปไตย ด้วยจิตใจหยาบช้า ทั้งสามานย์หลุดโลก เสียงวิปโยคห่อนยิน เปรียบเพียงดินธุลีเถ้า เป็นดั่งเป้าลองปืน ผู้โหดหื่นอาธรรม กรรมนั้นจงปรากฏ ไป่ประณตสองมือ ด้วยยึดถือสัจจะ แหละธรรมะมนุษย์โลก โบกโบยบินเสาะแสวง จวบฟ้าแจ้งกระจ่างใส ผองจังไรจงประสบ พบวิบากแห่งกรรมชั่ว ก่นมัวเมาละศีล ปาณาติบาตนั้นแล ฯ
นายชั้น ทุนน้อย
2 มิถุนายน 2553